ثانیه به ثانیه کار کردن در این کار و در این طرح، با این آدمها برایم مثل این است که شکنجه گری شیطان صفت را مامور کندن سانت به سانت گوشت تن ام کرده باشند.

لحن خوبشان برایم بد و بدشان بدتر است و دل و روده ام را به دهانم می آورد موقع همصحبتی. تعریف و تمجیدشان را نوعی فحش به خودم تلقی می کنم چرا که میدانم میدانند میدانم همه ی تعریفهایشان از آدم، فقط برای خر کردن است تا این چند روز برنامه را برای خودشان به خیر بگذرانند.

از وقتی همکاری برای همراهی با این آدمها را برای کاری که فکر می کردم شوم است، پذیرفتم. قادر به حفظ سلامت بدنم نیستم. آنفلوانزایی که آدمهای ضعیف تر از من بعد از یک هفته در بدنشان مهار کردند، هنوز به صورت درد در عضله هایم و سینه و ششهایم سیر می کند. سردرد و درد عضله های گردنم کار کردن را برایم دشوار کرده.

دلم سوخت برای خبرنگاری که امروز زنگ زد و گلایه کرد که "چرا هدیه ام را نفرستادی از همکارم- من که همه خبرهایتان را کار کردم." بعد چیزهایی از فساد مالی محل کارش گفت و ... اینکه همین ها هم کمک بزرگی به آدمهایی مثل آنهاست که دریغ می شود از طرف آدمهایی مثل من!.

کار کردن با آدمهایی که در کار، جز به خود و نزدیکان خود نمی توانند فکر کنند، بدترین و مشمئزکننده ترین حالت را در طول چند هفته اخیر در من به وجود آورده است.

کمک کردن به انجام طرحی که توسط افرادی با نیتهایی شوم دنبال می شود عشق به محیط کارم را در من کشته است.

طرحی که برای اجرای آن، شخصیت و حق و حقوق هیچ کس را رعایت نمی کنند. گروهی با یک هدف سیاه. با شعار بخور تا خورده نشی. چیزی که تا امروز این اندازه اش بسیار بی سابقه بوده است.

دروغ، ریا، خبرچینی، زیرآب زنی  کم ترین خصوصیات رفتاری بد این گروه است.