دردهای من نگفتنی ، دردهای من نهفتنی است. دردهای من گرچه مثل مردم زمانه نیست درد مردم زمانه است.

مردمی که چین پوستینشان ، مردمی که رنگ روی آستینشان، مردمی که ناله هایشان ، جلد کهنه شناسنامه هایشان درد می کند.

من ولی...

تمام استخوان بودنم ، لحظه های ساده سرودنم درد می کند.

انحنای روح من ، شانه های خسته غرور من ، تکیه گاه بی پناهی دلم شکسته است.

کتف گریه های بی بهانه ام ، بازوان حس شاعرانه ام زخم خورده است. دردهای پوستی کجا؟ درد دل کجا؟

اولین قلم حرف حرف درد را در دلم نوشته است ، دست سرنوشت خون درد را با گلم سرشته است پس چگونه سرنوشت ناگزیر خویش را رها کنم. درد حرف نیست. درد نام دیگر من است من چگونه خویش را صدا کنم؟

من چگونه خویش را صدا کنم؟...

استاد قیصر امین پور

به من می گن بچه مثبت       

به مـن می گـن بی فرهنـگ؛ چون که گیـتار روی کولم نمی گذارم و موهایم را چهار ساعت جلوی آینه سشوار نمی کشم!

به من می گن بی کلاس؛ چون که زور می زنم و ماشین یه بنده خدا را از جوی در می آورم و لیز می خورم و لباسم کثیف می شود!

به من می گن بچه مثبت؛ چون وقتی صدای اذان را می شونم به مسجد می روم و وقتی اسم پیامبر می آید صلوات می فرستم.

به من می گن بی تمدن ؛ چون صدای ضبط ماشینم زیاد نیست؛  چون که ریتمش تند نیست؛ چون که اصلاً ماشین ندارم!!!

به من می گن بی لیاقت؛  چون شعورم اجازه نمی دهد روی در و دیوار دانشگاه شعار بنویسم.

به من می گن بی هویت ؛ چون صدای خنده هایم فضای دانشگاه را پر نمی کند و وقتی استاد سرکلاس نیامده، سرکلاس می نشینم تا کلاس تعطیل نشود و استاد بیاید!

به من می گن اُسگُل؛ چون کــه ایستاده ام و به حدیث و یا شعری که روی ديوار شده نگاه می کنم و لذت می برم.

و واقعیت این است که من ، ضرب المثل خواهی نشوی رسوا   همرنگ جماعت شو را قبول ندارم و می خواهم آن چیزی باشم که فطرتم می گوید، آن چیزی باشم که صاحبم می گوید،  یعنـی خــدا...

يه نفر خوابش مياد و واسه ي خواب جا نداره

يه نفر يه لقمه نون براي فردا نداره

يه نفر مي شينه و اسکناساشو مي شمره

 مي خواد امتحان کنه که تا داره يا نداره

يه نفر از بس بزرگه خونشون گم مي شه توش

اون يکي اتاقشون واسه همه جا نداره

بابا مي خواد واسه دخترش عروسک بخره

انتخابم مي کنه ، پولشو اما نداره

يکي دفترش پر از نقاشي و خط خطيه

اون يکي مداد براي آب و بابا نداره

 يکي ويلاي کنار درياشون قصره ولي

 اون يکي حتي تو فکرش آب دريا نداره

 يکي بعد مدرسه توپ چهل تيکه مي خواد

 مامانش ميگه اينا گرونه اينجا نداره

 يه نفر تولدش مهمونيه ،‌همه ميان

 يکي تقويم واسه خط زدن رو روزا نداره

 يکي هر هفته يه روز پزشکشون مياد خونش

يکي داره مي ميره ، خرج مداوا نداره

 يکي انشاشو مي ده توي خونه صحيح کنن

يکي از بر شده درد و ، ديگه انشا نداره

يه نفر مي ارزه امضاش به هزار تا عالمي

 يکي بعد عمري رنج و زحمت امضا نداره

 تو کلاس صحبت چيزي مي شه که همه دارن

 يکي مي پرسه آخه چرا مال ما نداره

 يکي دوس داره که کارتون ببينه اما کجا

 يکي انقد ديده که ميل تماشا نداره

 يکي از واحداي بالاي برجشون مي گه

 يکي اما خونشون اتاق بالا نداره

يکي جاي خاله بازي کلاس شنا مي ره

يکي چيزي واسه نقاشي ابرا نداره

يکي پول نداره تا دو روز به شهرشون بره

يکي طاقت واسه ي صدور ويزا نداره

يکي فکر آخرين رژيماي غذاييه

 يکي از بس که نخورده شب و روز نا نداره

 يکي از بس شومينه گرمه مي افته از نفس

يکي هم براي گرماي دستاش ها نداره

دخترک مي گه خدا چرا ما .... مادرش مي گه

عوضش دخترکم ، او خونه ليلا نداره

يه نفر تمام روزاش پر رنج و سختيه

هيچ روزيش فرقي با روزاي مبادا نداره

يکي آزمايش نوشتن واسش ،‌اما نمي ره

مي گه نزديکياي ما آزمايشگا نداره

بچه اي که تو چراغ قرمزا مي فروشه گل

مگه درس و مشق و شور و شوق و رؤيا نداره

 يه نفر تمام روزا و شباش طولانيه

پس ديگه نيازي به شباي يلدا نداره

ياد اون حقيقت کلاس اول افتادم

دارا خيلي چيزا داره ولي سارا نداره

 راستي اسمو واسه لمس بهتر قصه مي گم

 مليکا چه چيزايي داره که رعنا نداره ؟

 بعضي قلبا ولي دنيايي واسه خودش داره

 يه چيزايي داره توش که توي دنيا نداره

هميشه تو دنيا کلي فرق بين آدما

 اين يه قانون شده و ديروز و حالا نداره

آدما از يه جا اومدن ، همه مي رن يه جا

اون جا فرقي ميون فقير و دارا نداره

کاش يه روزي بشه که ديگه نشه جمله اي ساخت

 با نمي شه ، با نمي خوام ،‌با نشد ، با نداره